Pierwszy raz spotkaliśmy się w przedszkolu. Darek był w grupie starszaków i na placu zabaw zawsze zabierał mi zabawki. Wychowywałam się z dwójką braci więc bawiłam się samochodzikami i traktorkami. Darek był wtedy małym, pulchniutkim bachorkiem , dlatego też nigdy nie darzyliśmy się sympatią.

Kiedy w liceum przypadkiem spotkaliśmy się na jednej imprezie u mojej koleżanki traumatyczne przeżycia z przedszkola wróciły. Mieliśmy spory ubaw przypominając sobie dzieciństwo. Darek już nie był nieznośnym dzieckiem, ale dobrze wysportowanym chłopakiem reprezentującym nasze liceum w wielu zawodach sportowych. Ponieważ ja trenowałam piłkę ręczną bez problemu znaleźliśmy wspólne tematy do rozmów. Spotykaliśmy się też często na porannym bieganiu. Jak to zwykle bywa niewinna, przyjacielska znajomość przerodziła się w uczucie.

I tak już 7 lat jesteśmy parą, a od ponad roku narzeczonymi...

Nasz zaręczyny odbyły się w dość nietypowy sposób. Pod pretekstem wycieczki Darek zorganizował lot balonem, w którym dał mi pierścionek prosząc mnie o rękę. Nie czując gruntu pod nogami zgodziłam się.